Ma być wesoło

13 marca 2012 Ma być wesoło

Zróbmy coś, oddalmy od siebie smutek i rozpacz- gdzie nie spojrzeć rak- odchodzą nasi znajomi , przyjaciele, członkowie rodziny. Nasz świat pustoszeje, ale my żyjemy. Nie wszyscy potrafimy mówić w piękny sposób i otwarcie o swoich problemach, przeżyciach, o chorobie. Tuż po operacji nie chciałam mówić o swojej chorobie, nie znosiłam wręcz, jak inne amazonki ( nie podoba mi się to określenie), próbowały wypytywać mnie o szczegóły, podsuwały książki do przeczytania. Nie chciałam, aby postronne osoby wiedziały o mojej chorobie.? Czy zrozumieją? Zdrowy chorego nie zrozumie, odsunie się, żeby się nie zarazić, popatrzy tak jakoś dziwnie, niektórzy nawet z satysfakcją, że nas dopadło ? Nie, nie przyznaję się , chociaż nie ukrywam, że jestem osobą niepełnosprawną. Kiedy wspinam się w górach i wyprzedzam innych, młodszych i sprawniejszych zazdroszczą mi kondycji. Mówią - Nie wierz jej. Ona nie jest chora. Ty wiesz jak ona chodzi po górach? No cóż- niech tak myślą- ja się uśmiecham. W górach jest tak pięknie, że mimo wysiłku chce się iść dalej. Jest tyle jeszcze do zobaczenia. Przyroda cudnej urody przemawia do mnie, a ja czuję, że ona i ja to jedno- jestem jej częścią. To najlepszy relaks i wytchnienie. Przerzuciiłam 'Triumf życia ' Simontona. Nie jestem mściwa, potrafię wybaczać. Może kiedyś opiszę, co powoduje, że czuję się przegrana i żaden Simonton tu nie pomoże, sama też nic nie mogę zrobić, ponieważ żyję w Polsce, w kraju bezprawia i dziadostwa- wszystko takie uduś dziada, gdzie jestem bezustannie czesana pod włos, do zaczesania na śmierć. Mogę tupać i płakać, rozpaczać, działać, stawać na głowie i nie mogę ugryźć pewnej toksycznej, rakotwórczej sprawy z żadnej strony. Na szali stoi czyjś interes, układy i pieniądze, a z drugiej strony moje zwykłe ludzkie życie. I tak od lat. Uciekam do innego świata: w góry, na łąkę, wącham kwiaty, bawię się z kotami, które śpią na decyzji prezydenta i pazurzą po podatkach, inaczej już byłoby po mnie. Często czuję się źle i nie mogę uciec i mam tu swoich bliskich, którzy też chcieliby ze mną pobyć. Zofijanna (23:06) 13 komentarzy