Podejrzany dziwoląg.

Wiosna odciąga mnie od komputera. Praca męczy, ale staram się wykrzesać z siebie siły na kolejną podmiejską eskapadę. Wielką przyjemność sprawia mi odkrywanie małych światów, deptanie rzadko używanych ścieżek.

Świat roślin  od niepamiętnych czasów otacza człowieka i tworzy część środowiska życiowego.

To potężna fabrykę, produkująca substancje pokarmowe i tlen, utrzymująca w dobrej kondycji życie zwierząt, jak i człowieka.

Rak nie lubi tlenu !

W lasach pogórza obok przylaszczek, 

 śmiało poczyna sobie żywiec gruczołowaty. 

Las zaczyna żyć, 

pojawiły się już pierwsze kaczeńce, a 

duże liście czosnku niedźwiedziego, przydały zieleni bezlistnym jeszcze drzewom.

Kwiaty czosnku pojawią się w kwietniu i maju. Zapylane są przez muchy i trzmiele.
Kiedy nie ma oblotu owadów, słupek kwiatu wygina się i dotyka pylników. Dochodzi wtedy do samozapylenia. 

Nasiona roznoszone są przez mrówki- myrmekochoria - dzięki elajosomom czyli ciałkom tłuszczowym, chętnie zjadanym przez mrówki. 

Jest to powód, żeby nie niszczyć mrowisk i mrówek w ogrodzie...

Pogórzańskie i karpackie buczyny tworzą idealne siedlisko dla tej rośliny, lubiącej cień i wilgoć.

Czosnek niedźwiedzi , podobnie jak czosnek pospolity i inne gatunki czosnków ma właściwości lecznicze.
Ma silne działanie bakteriobójcze, obniża ciśnienie krwi, korzystnie działa na serce, zapobiega nowotworom złośliwym, miażdżycy, pobudza procesy trawienne, wydzielanie soku żołądkowego i żółci. Leczy choroby górnych dróg oddechowych.

W Polsce od  2004 roku  został objęty częściową ochroną gatunkową, a od 2006 roku  gatunek znalazł się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski.

Głównym zagrożeniem dla czosnku niedżwiedziego jest zastępowanie lasów mieszanych, lasami iglastymi oraz niszczenie  siedlisk w lasach łęgowych np.: podczas regulacji rzek.

 

Gatunki częściowo chronionych roślin mogą być dopuszczone do limitowanego zbioru liści na potrzeby ziołolecznictwa za zezwoleniem wojewody.

 

Jeżeli już skusimy się na zbiór czosnku niedźwiedziego, zostawmy roślinom przynajmniej jeden liść.

 

Lubię patrzeć na białe czosnkowe kwiatostany. Z tych względów rezygnuję z liści.

 

Ani czosnek, ani chroniona również przylaszczka nie pójdą pod Sejm protestować.

                                 Zakwitły też kokorycze puste. Mam je w swoim ogrodzie,

białych co prawda nie mam, ale to nie znaczy, że zabiorę je z ich środowiska do siebie.
Właśnie w lesie wyglądają najpiękniej. Zakwitną zanim drzewa pokryją się liśćmi i pozbawią je światła.

Podobnie rzecz się  ma z zawilcami żółtymi. 

Świat przyrody pełen jest różnorakich niespodzianek -  różnych dziwolągów, jak łuskiewnik różowy.

Prowadzi on ukryty- podziemny tryb życia. Liście zredukowane są do pozbawionych chlorofilu - zielonego barwnika - łusek. Kłącze jest grube i rozgałęzione, łodygi mięsiste do 25 cm wysokości. Jest pasożytem, który ssawkami przyczepia się do korzeni drzew i krzewów - olchy, tarniny, cisa, świerka pospolitego, jodły, czeremchy pospolitej, topoli czarnej, wierzby, buka, wiązu , kruszyny, dębu.

Kwitnie dopiero po 10 latach - od lutego do maja. Grona szczytowe zwisłe. Cała roślina ma barwę jasno- do ciemnoróżowej.

Atakuje rośliny osłabione  przez owady i grzyby pasożytnicze - przede wszystkim huby.
Dopóki nie zakwitnie, trudno znaleźć dowód na jego obecność w lesie.
Dojrzałość płciową uzyskuje po 10 latach.
Wytwarza dwa rodzaje bezwonnych kwiatów.:
- nadziemne- różowe, przypuszczalnie owadopylne, chociaż możliwe jest samozapylenie w warunkach chłodnej i deszczowej pogody
- podziemne - małe, białe, zamknięte, samopylne
Sposób rozsiewania się pasożyta stanowi zagadkę.
Wcześniej uważano, że do przenoszenia nasion przyczyniają się mrówki.
Dzisiaj uważa się, że to opady atmosferyczne, strumienie, wylewanie rzek i ślimaki przyczyniają się do jego rozprzestrzeniania.
 Roślinę podejrzewa się o owadożerność, ponieważ w przestrzeniach pomiędzy podziemnymi łuskami gromadzą się substancje, z których korzystają różne organizmy.

Śluzowce, grzyby, roztocza i owady rozkładają ściany torebek owoców i umożliwiają przenikanie nasion w głąb gleby. Jeżeli nasionko znajdzie się  w pobliżu korzeni żywiciela- kiełkuje.
W jednej torebce może być nawet 100 nasion.

Roślina zaliczana jest do rodziny Zarazowatych, do której zaliczane są między innymi :
świeltlik, gnidosz i szelężnik (  zdjęcia znajdziecie  w postach  -  Hulesowym zielniku, Alpejskim raju i  Alpinarium ), uważane za półpasożyty korzeniowe.

W podmokłych miejscach  zauważyłam śledzienicę skrętolistną.

i lepiężnika. 

 Sfotografowałam nawet chrobotka.

Najwiekszą atrakcją były jednak dziki.

Nic nie wskazywało na to, żeby były chore - poruszały się niezwykle żwawo.

Moim  liderem został ten ostatni mały podrostek !!!

Jeszcze tylko nadrzeczna skarpa, zamieszkała przez ptaki - stop betonowaniu koryt rzek,

Jawornik,

stary podworski park z miodunką

i spacer powoli się kończy. 

Czasem w lesie można znaleźć prawdziwy skarb. Piękne są takie leśne łączki !!!!! Och, ach !

 

Wracamy do miasta, gdzie odgłosy wiosny są słabo słyszalne, o kolejnych parkach nie ma nawet co marzyć i poszły pod piłę lipy w sile wieku.

Tak mi żal, często spoglądałam na nie kątem oka, prowadząc samochód. 

Mijamy dom tuż przy skrzyżowaniu.

Pies uwiązany na łańcuchu - posesja nieogrodzona - łańcuch ratuje mu życie. Wcześniej wzdłuż działki przeciągnięta była lina, do której na bloczku, przymocowano  psią smycz- tak, by mógł się poruszać wzdłuż tej liny.

 

Wkrótce  22 kwietnia obchodzić będziemy Światowy Dzień Ziemi ( klik).

 

Pozdrawiam Was serdecznie